Dag 15, zaterdag 17 maart is onze laatste morgen op het meer.
We gaan eerst de "floating gardens " bekijken.
Deze drijvende tuinen zijn de biotuinen van Myanmar. Ze bestaan uit een laag aarde die wordt vastgehouden door moerasplanten en waterhyacinten. Door de holle wortels van de hyacinten blijven ze drijven.
De tuinen kunnen 2 m breed en tot 100 m lang zijn en versleept worden. Eens ter plaatse worden ze met bamboepalen aan de bodem verankerd.
Tegen deze drijvende basis
kleeft men aan beide zijden een kweekbed waarop de groenten worden geteeld.
Deze bedden bestaan uit laagjes gecomposteerd zeewier van de bodem van het meer
en modder, die om de 15 dagen worden aangevuld voor de natuurlijke bemesting.
Het bewerken gebeurt vanuit de bootjes.
In deze moestuinen worden grote hoeveelheden tomaten gekweekt maar ook boontjes, komkommer, aubergine, courgette, pepers, kolen,...
Deze drijvende biotuinen zorgen voor een actief eco-systeem in het
meer waarvan zelfs de vispopulatie profiteert.
Er wordt intensief gewerkt om het wier voor de bemesting van de
tuinen uit het meer te halen.
 |
| Een andere methode om (vooral garnalen) te vissen is met een schraapnet. |
Ons volgende bezoek is aan de "Floating market" van Ywama.
Het dorp is gebouwd in het meer, met houten huizen op palen en kanalen als straten.
De verschillende delen van het dorp zijn door middel van bruggen met elkaar verbonden.
Het is er wel een drukke bedoening en we zijn er niet de enige toeristen.
Ook vanuit de bootjes worden we bestookt.
We zien hier voor het eerst Padaung vrouwen, "longnecks" of giraffevrouwen genoemd. De vrouwen van deze minderheid dragen een groot aantal zware koperen ringen rond de hals waardoor de nek lijkt uitgerekt. Meisjes krijgen hun eerste ring op zesjarige leeftijd en tot aan hun huwelijk worden er jaarlijks nieuwe ringen toegevoegd. Het total gewicht kan vijf kilo bedragen. De lange nek wordt niet veroorzaakt door uittrekken maar door het zakken van de schouders onder het zware gewicht.
Daarna bezoeken we, nabij Ywama, een heel bijzondere tempel, de
Phaung Daw U Kyaung,
één van de heiligste pagoden van het land.
De pagode werd in het begin van de 18de eeuw gebouwd en in 1989 gerestaureerd.
De vijf boeddhabeelden in deze tempel werden in de 12de eeuw door koning Alaungsithu naar Birma gehaald.
In de loop der eeuwen hebben gelovigen zoveel bladgoud aangebracht dat ze onherkenbaar zijn geworden en één goudklomp lijken.
In september of oktober tijdens het Pagodefestival vervoert men vier boeddhabeelden in een koninklijke boot 'karaweik" naar de belangrijkste dorpen en pagoden rond het meer. Het vijfde beeld blijft als bewaker van de pagode achter.
De vijf boeddhabeelden in deze tempel werden in de 12de eeuw door koning Alaungsithu naar Birma gehaald. 
In de loop der eeuwen hebben gelovigen zoveel bladgoud aangebracht dat ze onherkenbaar zijn geworden en één goudklomp lijken.
Dit zijn foto's van foto's die te zien zijn in de pagode
Ons laatste bezoek is aan Nga Phe Kyaung,
het "Klooster van de Springende Kat".
het "Klooster van de Springende Kat".
Het houten klooster is in 1845 gebouwd op 654 pilaren van teakhout in het meer.
 |
| Er staan een aantal boeddhabeelden in verschillende stijlen op sierlijke voetstukken van teakhout,ingelegd met glasmozaïek. De voetstukken zijn eer dan 100 jaar oud, de beelden zijn van recentere datum. |
We krijgen natuurlijk ook een demonstratie van de katten die geleerd hebben door een hoepel te springen.
Onze lunch is in Ann's restaurant, waar we een prachtig zicht hebben op dit sprookjesachtige meer en de vissers kunnen gadeslaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten