Yangon-Bangkok-Franfurt-Brussel : 18-19 maart 2012

Dag 16, zondag 18 maart, onze laatste dag in Yangon en Myanmar.

We bezoeken eerst het "National Museum", waar we binnen geen foto's mogen maken.

Koning Bayinnaung, stichter van het 1ste Koninkrijk bewaakt de ingang.

De collectie bestaat uit 19de eeuwse voorwerpen van de koninklijke familie, waaronder wapens, sieraden, juwelendoosjes enz.. 

Veertien  zalen op vier verdiepingen geven een overzicht van de geschiedenis, cultuur, volkenkunde, kalligrafie, kunst enz...

Er zijn schilderijen, oude foto's, traditionele kleding van etnische groepen, antieke opiumgewichten, oude muziekinstrumenten en archeologische vondsten.

De "Lion Throne" is het pronkstuk van het museum.

 De 8 m hoge leeuwentroon van Thibaw Min, de laatste vorst van het Derde Birmaanse Koninkrijk, werd bij zijn afzetting door de Engelsen overgebracht naar Calcutta. 
Dit was zijn redding want tijdens de 2de WO werd het paleis van Mandalay verwoest en gingen alle koninklijke bezittingen verloren.
In 1948 gaven de Britten de Leeuwentroon terug ter gelegenheid van de onafhankelijkheid.

  

We  krijgen nog een laatste rondrit door Yangon, waar soms mooie villa's gelegen zijn naast armtierige woningen, overal stalletjes langs de weg. 
Het verkeer is er tamelijk druk voor een zondag.
 We zien hoe er gebouwd wordt om van Yangon een moderne stad te maken. 
We rijden nog langs enkele mooie parken, zien verschillende scholen, waaronder de "State High School of Arts"
We bezoeken een exclusieve juwelenshop, waar uitzonderlijk kredietkaarten aanvaard worden, maar de prijzen zijn er niet mals.

Onze laatste lunch in "Monsoon" restaurant.

Tegen 17u zijn we op de luchthaven waar onze Thai Airways vlucht naar Bangkok stipt vertrekt om 19u50 met aankomst om 21u.
De vlucht naar Frankfurt vertrekt tegen middernacht met  20 min vertraging.
Ik heb een 4-tal uren geslapen, en enkele films bekeken.

Twaalf uur later komen we aan in Frankfurt (6u lokale tijd)
Ongelooflijk druk aan paspoort controle, en mogelijk nog drukker, aan de veiligheidscontrole in Vertrekhal A voor de Lufthansa vlucht naar Brussel.
De busrit van de vertrekhal naar het vliegtuig duurt 15 min !!!!
We vertrekken dan eindelijk om 7u55 en komen aan in Brussel om 9u in de mist.
Ik heb vergeten te noteren hoe laat ik uiteindelijk met de trein in Brugge ben aangekomen.

Terug naar Heho & Yangon : 17 maart 2012 (namiddag)

Het valt ons zwaar dit idyllische meer te moeten verlaten. Dit was zeker het meest ontspannende deel van onze reis, een echt een vakantiegevoel, puur genieten.

Maar we moeten de bus op richting Heho, waar we de vlucht naar Yangong moeten nemen.

Onderweg bezoeken we het Shwe Yan Pyay Klooster, een meer dan honderd jaar oud houten klooster dat vooral bekend is door zijn ovalen vensters.

 Rond 19u zijn we terug in Yangon, voor een laatste nacht in "ons" Kandawagyi Palace.

Inle meer : 17 maart 2012 (voormiddag)

Dag 15, zaterdag 17 maart is onze laatste morgen op het meer.

We gaan eerst de "floating gardens "  bekijken.

 Deze drijvende tuinen zijn de biotuinen van Myanmar. Ze bestaan uit een laag aarde die wordt vastgehouden door moerasplanten en waterhyacinten.  Door de holle wortels van de hyacinten blijven ze drijven. 

De tuinen kunnen  2 m breed en tot 100 m lang zijn en versleept worden. Eens ter plaatse worden ze met bamboepalen aan de bodem verankerd. 

Tegen deze drijvende basis kleeft men aan beide zijden een kweekbed waarop de groenten worden geteeld. Deze bedden bestaan uit laagjes gecomposteerd zeewier van de bodem van het meer en modder, die om de 15 dagen worden aangevuld voor de natuurlijke bemesting. 

Het bewerken  gebeurt vanuit de bootjes. 

In deze moestuinen worden grote hoeveelheden tomaten gekweekt  maar ook boontjes, komkommer, aubergine, courgette, pepers, kolen,...  

Deze drijvende biotuinen zorgen voor een actief eco-systeem in het meer waarvan zelfs de vispopulatie profiteert. 

Er wordt intensief gewerkt om het wier voor de bemesting van de

tuinen uit het meer te halen. 

Een andere methode om (vooral garnalen) te vissen is  met een schraapnet.

 

 

Ons volgende bezoek is aan de "Floating market" van Ywama. 

Het dorp is gebouwd in het meer, met houten huizen op palen en kanalen als straten. 

De verschillende delen van het dorp zijn door middel van bruggen met elkaar verbonden. 

Het is er wel een drukke bedoening en we zijn er niet de enige toeristen.

Ook vanuit de bootjes worden we bestookt.

We zien hier voor het eerst Padaung vrouwen, "longnecks" of giraffevrouwen genoemd. De vrouwen van deze minderheid dragen een groot aantal zware koperen ringen rond de hals waardoor de nek lijkt uitgerekt. Meisjes krijgen hun eerste ring op zesjarige leeftijd en tot aan hun huwelijk worden er jaarlijks nieuwe ringen toegevoegd. Het total gewicht kan vijf kilo bedragen. De lange nek wordt niet veroorzaakt door uittrekken maar door het zakken van de schouders onder het zware gewicht.

Deze gewoonte sterft gelukkig langzaam uit.

Daarna bezoeken we, nabij Ywama, een heel bijzondere tempel, de 

Phaung Daw U Kyaung, 

één van de heiligste pagoden van het land.

De pagode werd in het begin van de 18de eeuw gebouwd en in 1989 gerestaureerd.

De vijf boeddhabeelden in deze tempel werden in de 12de eeuw door koning Alaungsithu naar Birma gehaald. 

 In de loop der eeuwen hebben gelovigen zoveel bladgoud aangebracht dat ze onherkenbaar zijn geworden en één goudklomp lijken.

 In september of oktober tijdens het Pagodefestival vervoert men vier boeddhabeelden in een koninklijke boot 'karaweik" naar de belangrijkste dorpen en pagoden rond het meer. Het vijfde beeld blijft als bewaker van de pagode achter.

Dit zijn foto's van foto's die te zien zijn  in de pagode 

 

Ons laatste bezoek is aan Nga Phe Kyaung,
het "Klooster van de Springende Kat".

 

Het houten klooster is in 1845 gebouwd op 654 pilaren van teakhout in het meer.

Er staan een aantal boeddhabeelden in verschillende stijlen op sierlijke voetstukken van teakhout,ingelegd met glasmozaïek. De voetstukken zijn eer dan 100 jaar oud, de beelden zijn van recentere datum.

 

We krijgen natuurlijk ook een demonstratie van de katten die geleerd hebben door een hoepel te springen.

Onze lunch is in Ann's restaurant, waar we een prachtig zicht hebben op dit sprookjesachtige meer en de vissers kunnen gadeslaan.