Dag 6, donderdag 8 maart om 8u30 vertrek naar de haven voor een boottocht op de Ayeyarwaddy (vroeger Irrawaddy genoemd) naar Mingun, 11 km ten noorden van Mandalay en enkel per boot bereikbaar.
 |
| Inscheping |
Een fascinerende en aangename ervaring, kleine, en grotere dorpjes aan de oevers, bamboevlotten waar mensen op wonen, boten met bouwmaterialen en zand.
Aankomst in Mingun
 |
 De onafgewerkte "Mingun" pagode, "Mantaragyi Paya", ook "Nan Oo Pagoda" genoemd, moest het grootste boeddhistische heiligdom op aarde worden. Koning Bodawpaya (1782-1819) van de Konbaung dynastie (het 3de Birmaanse Koninkrijk) begon eraan in 1790, maar werd in 1813 stopgezet (lege schatkist) op een derde van de geplande hoogte. De aardbeving van 1838 veranderde het in degrootste stapel bakstenen ter wereld. Het blijft een indrukwekkend monument |
 |
Aan de oever de Kyauktawgyi-pagode.  |
Bij de grootste pagode diende ook een vergelijkbare klok te horen.
De megalomane koning Bodawpaya liet deze in 1808 gieten.
De "Mingun bell" is 4 m hoog, 5 m wijd en weegt 90 ton.
We bezoeken er ook nog de mooie, helderwitte Hsinbyume-pagode, gebouwd in 1816 door de kleinzoon van Bodawpaya, ter nagedachtenis van zijn oudste vrouw.
Beschadigd bij de aardbeving van 1838, werd de tempel in 1874 gerestaureerd.
 |
| Een overgebleven "thi" uit de beschadigde tempel. |
Op de bootreis terug naar Mandalay worden we door San verwend met "Mandalay Rum", we worden er allen slaperig van.
Na de lunch gaat het, met de bus, richting Ava en Amarapura, en bezoeken we eerst een goudsmid, waar de goudplaatjes geslagen worden die op de boeddhabeelden en stoepa's worden aangebracht.
Daarna bezoeken we de Mahamuni-pagode, ook "Arakan" genoemd.
De pagode dankt haar naam aan het 4 m hoge beeld van Mahamuni, de "Grote Wijsgeer".
Het beeld dateert uit de 2de eeuw n.Chr.en stond vroeger in Arakan (nu Rakhine).
Koning Bodawpaya bemachtigde het in 1784 en bracht het naar Amarapura.
Het beeld is gemaakt van brons, maar is in de loop der jaren, met uitzondering van het hoofd, met een dikke laag bladgoud bedekt waardoor de vorm grotendeels is verloren gegaan.
Alleen mannen mogen bladgoud aanbrengen; vrouwen worden niet in het "sanctum" toegelaten.
Verder in de richting van Amarapura, de "Stad der Onsterfelijken" gesticht door Koning Bodawpaya, en gedurende een korte tijd hoofdstad van het Derde Birmaanse Koninkrijk (de Konbaung-dynastie 1752-1885)
maar eerst wordt nog een Silk Weaving shop bezocht.
De vriendelijke meisjes doen het blijkbaar graag, maar ik vind het wel slavenarbeid.
U Bein-brug,
genoemd naar de burgemeester die in 1784 deze oeververbinding realiseerde, met teakhout uit het paleis van Ava.
Met een lengte van 1200 m is de U Bein-brug de langste teakhouten brug ter wereld. Ze rust op zware pijlers en overspant het Taungthaman-meer.
Mijn reisgenoten zijn halverwege in bootjes gestapt om de zonsondergang af te wachten.
Ik ben intussen (solo) de brug tot het einde afgewandeld om het dorpje Taung Taman, met de TokyaukTawGyi-pagode te bezoeken.
 |
| De helderwitte Kyauktawgyi-padoge dateert uit 1847. |
 |
| Het Boeddha-beeld is gemaakt uit één stuk marmer. |
 |
| Het was er bijzonder rustig, enkele monniken en ikzelf. |
In looppas ben ik het dorp terug door, en de brug afgelopen tussen de grote menigte om toch op tijd een goede plaats te vinden, onderaan de brug, om de zonsondergang te zien, en te fotograferen.
Na een prachtige dag, met ongelooflijk veel indrukken en ervaringen, hebben we gedineerd in een Thais restaurant
en tegen 22u30 terug in het hotel voor een welverdiende nachtrust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten